W cieniu Katedry
W cieniu katedry dumam czasem
O życiu, które szybko mknie,
o chwilach szczęścia i rozpaczy,
w cieniu katedry czasem śnię.
A
gwiazdy mają tu obrót taki
jaki przed laty żądał mistrz.
I księżyc taki, i słońce takie
W cieniu katedry świecą dziś.
Tu przyjdę w chwilach złych i ciężkich,
aby nie widział nikt mych łez
i przyjdę by promiennym wzrokiem
w słoneczne niebo spojrzeć też.
A
gwiazdy zawsze zostaną takie
jakich przed laty żądał mistrz.
I księżyc taki, i słońce takie
W cieniu katedry świecą dziś.
